Ως κύριος ανασταλτικός παράγοντας παρουσιάζεται η εποχικότητα της εργασίας και όχι οι αποτρεπτικές συνθήκες που καλείται να υποστεί ο εργαζόμενος.
Σε μία σύμβαση εκμετάλλευσης, οι εργοδότες παρέχουν μισθούς δυσανάλογους με τα ωράρια και τον φόρτο εργασίας, άθλιες συνθήκες διαβίωσης και ελάχιστα (έως μηδενικά) ένσημα. Προφανώς, τα ρεπό δεν υφίστανται.
Θεωρώντας ότι τα πακέτα παροχών που προσφέρουν είναι ελκυστικά, οι εργοδότες διαμαρτύρονται για τις κενές θέσεις και την εντατικοποίηση της εργασίας λόγω της αύξησης του τουρισμού.
Το εργατικό δυναμικό ελλόγως αποστρέφεται από το καθεστώς σκλαβιάς, το οποίο για την εργοδοσία μεταφράζεται ως απροθυμία των νέων να εργαστούν.
Όσο η νοοτροπία παραμένει ίδια και το πλαίσιο γαλέρας επικρατεί στις περισσότερες τουριστικές επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι θα γυρνούν την πλάτη τους στον βασικό πυλώνα της οικονομίας, τον τουρισμό.
Αντ.Πετ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου