Πρώτη πράξη αυτοκριτική

Η συγκρότηση του φορέα της Νέας Αριστεράς και ο μετασχηματισμός του από κοινοβουλευτική ομάδα σε κόμμα επίκειται με φόντο τις ευρωεκλογές.

Πλήρες αποτύπωμα δεν έχει διαφανεί από τους αντιφρονούντες βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ· και είναι εύλογος ο χρονικός ορίζοντας που απαιτείται για να οργανωθούν, να κινητοποιηθούν και να διατυπώσουν τις προτάσεις και τους προσανατολισμούς τους. 

Προτού, όμως, εκδηλώσουν την σαφή τους πολιτική, οφείλουν και μία ευρύτερη αυτοκριτική. Για την γλίσχρα αντιπολίτευσή του ΣΥΡΙΖΑ από το 2019, όταν ανέλαβε την κυβέρνηση η ΝΔ. Για το 2015 και το δημοψήφισμα και, την παραδοχή ότι υλοποιήθηκε ένα ακόμα μνημόνιο. Αυτοκριτική για την κονιορτοποίηση του κόμματος στις τελευταίες εκλογές και την έντονη αδυναμία να εκφράσουν την χειμαζόμενη κοινωνία. Και βεβαίως για όσα διαδραματίστηκαν εσωκομματικά. Γιατί βασικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεισαν για την ηγεσία του κόμματος;

Σε τι διαφοροποιείται  από τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη; Ενώ συγχρόνως πρέπει να αποτινάξει τη νέα προσπάθεια ως απότοκο της κρίσης στο κόμμα.

Η κατάφορτη πολιτική σκηνή δε χωράει ένα επιπλέον κόμμα που δεν διαθέτει συγκεκριμένες προτάσεις και αξίες. Πολλώ δε μάλλον όταν δεν εμφανίζει δυναμική για να έχει καθοριστικό ρόλο. Η Νέα Αριστερά έχει την ευκαιρία της αλλά σε στενά χρονικά περιθώρια.