Προκατάληψη κανονικότητας και επιστροφή στην κανονικότητα (;)

 Πόσοι ήταν προετοιμασμένοι για την κρίση που ενέσκηψε; Πόσοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως στην έξαρση της πανδημίας και πώς αντιμετώπισαν αυτό το πρωτοφανές σκηνικό; Τι αλλάζει στη νοοτροπία των ανθρώπων;

Σαφώς και η ανθρωπότητα δεν είχε προετοιμαστεί για το ξέσπασμα μιας κρίσης εκ του μη όντος. Ο ανέμελος τρόπος ζωής και η ψευδαίσθηση πως ο κίνδυνος σε οποιαδήποτε μορφή απέχει από το να μας απειλήσει, διαψεύστηκαν αυτοστιγμεί και αυτό κατέστη σαφές από τις πρωτόλειες προσπάθειες των ηγεσιών και των ανθρώπων να διαχειριστούν την όξυνση του προβλήματος.

Η προκατάληψη της κανονικότητας είναι ένα φαινόμενο στο οποίο οι άνθρωποι υποτιμούν την πιθανότητα να συμβεί μία καταστροφή και η ψυχική αυτή κατάσταση τους εμποδίζει να προετοιμαστούν για μία έκτακτη ανάγκη. Συνήθως, όταν προκύπτει μία μακρινή καταστροφή την οποία παρακολουθούμε από τα ΜΜΕ σκεφτόμαστε πως αυτό «δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ εδώ» και συνεχίζουμε την μακάρια ζωή μας όσο απολαμβάνουμε τις ανέσεις της καθημερινότητας και αυτή κυλάει σε μία κανονικότητα.

Και όταν οι άνθρωποι βρεθούν αντιμέτωποι αδυνατούν να διαχειριστούν την στάση τους στην καταστροφή και αποτυγχάνουν στην προετοιμασία και ομοίως στην περίοδο της κρίσης. Δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις αλλαγές που έχει επισύρει η κρίση (εν προκειμένω μάσκες, περιοριστικά μέτρα) και θεωρούν πως αυτές είναι πρόσκαιρες και σύντομα η κατάσταση θα είναι ίδια όπως στο παρελθόν, όπως και είχαν συνηθίσει. Ο πολυανισμός των ανθρώπων στερεί την ευθυκρισία τους και το ελπιστικό μέλλον που υπόσχονται αφειδώς οι κυβερνήσεις πιθανότητα θα έχει διαφοροποιήσεις εν συγκρίσει με αυτό που ζούσαμε προ πανδημίας.

Μία σειρά αλλαγών θα παραμείνει μόνιμα και η περιπόθητη «επιστροφή στην κανονικότητα» θα αφορά, όπως εκτιμάται, την συνήθεια σε μία νέα καθημερινότητα.

Εκτός από τα ζημιογόνα κατάλοιπα που θα αφήσει η παρουσία της πανδημίας σε όλα τα επίπεδα και τα συμπαρομαρτούντα μίας τέτοιας κρίσης, μας δίδαξε αφενός πως οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για μία μελλοντική κρίση και αφετέρου ότι μία καταστροφή είναι εγγύτερα απ’ ό,τι εμείς έχουμε την πεποίθηση.